بررسی تأثیر محیط درمان بر نتایج حرکت درمانی همراه با محدودیت در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی

نویسندگان

چکیده

مقدمه و هدف: فلج مغزی به اختلالی غیرپیشرونده در مغز نابالغ و نوع همی پلژی آن به درگیری بیشتر یک سمت بدن اطلاق­می­شود. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر محیط درمان بر نتایج حرکت درمانی همراه با محدودیت درکودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، عملکرد دست مبتلای 10 کودک مبتلا به فلج مغزی همی پلژی از جامعه در دسترس شهر اهواز در سال 1389 در دو گروه 5 نفره بررسی­شد. برنامه درمانی شامل اجرای روش حرکت درمانی همراه با محدودیت را به مدت سه هفته در دو محیط منزل و کلینیک زیر نظر یک کاردرمانگر شامل می­شد. ابزارهای فعالیت حرکتی کودکان و کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی، قبل، بعد و یک ماه پس از اتمام مداخلات ارزیابی را صورت­دادند. از نرم افزار SPSS-16 به­منظور انتخاب تصادفی نمونه­ها و همچنین تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معناداری 05/0 استفاده­شد.     نتایج: عملکرد حرکتی دست مبتلای کودکان درتمام ابزارهای ارزیابی به­جز زیرمجموعه هماهنگی حرکتی ابزار ارزیابی کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی در جلسه پس­از اتمام مداخلات درمانی، بهبود معناداری (05/0 P < ) را از لحاظ آماری نشان­داد (سرعت و مهارت اندام فوقانی: تغییر میانگین گروه منزل از 32/0 ± 60/0 به 26/0 ± 50/1 و گروه کلینیک از 38/0 ± 52/0 به 24/0 ± 52/1). تجزیه­و­تحلیل اطلاعات جلسه پیگیری ارزیابی،حاکی از ماندگاری نتایج درهر دو گروه بود؛ اما بهبودی در گروه منزل ادامه­یافت (تغییر میانگین از 26/0 ± 50/1 به 16/0 ± 10/2) و به­طور معناداری از لحاظ آماری با گروه کلینیک تفاوت­داشت (05/0 P < ).    نتیجه­گیری: تمرین­های حرکتی به روش محدودیت درمانی سبب بهبود عملکرد حرکتی دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی را سبب­می­شود و بهبودی بیشتر کودکان در گروه منزل حاکی از بهبود فرایند یادگیری با تمرین در محیط و شرایط آشناست.  

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effects of treatment environment on results of constraint-induced movement therapy in children with hemiplegic cerebral palsy

نویسندگان [English]

  • Hamid Reza Rostami
  • Reza Azizi Mal Amiri
  • Khayatzadeh Mahani Mohammad
  • Sheida Javadipoor
  • Sahar Ghanbari
چکیده [English]

Background and Objective: Cerebral palsy is a non-progressive impairment in immature brain which hemiplegic kind of it referred to more impairment in one side of the body. The aim of this study was to determine the effects of treatment environment on results of the modified constraint-induced movement therapy in children with hemiplegic cerebral palsy. Materials and Methods: In this single blinded, randomized controlled trial, hand function of 10 children with hemiplegic cerebral palsy in a simple random sampling of Ahvaz city was measured in 2 equal groups in 2010. Treatment protocol consists of constraint-induced movement therapy for 3-week by an occupational therapist in 2 environment (home and clinic). Measures were conducted pre and post and 1 month after the treatment period by Pediatrics Motor Activity Log and Bruininks-Oseretsky Test of Motor proficiency. Sample randomization and data analysis by analysis of variance with repeated measures were conducted by SPSS-16 software with alpha level set at 0.05.   Results: All subjects exhibited significant improvement (p < 0.05) in post treatment measures (speed and dexterity mean change: home group from 0.60±0.32 to 1.50±0.26 and clinic group from 0.52±0.38 to 1.52±0.24) except subtest upper limb coordination. At follow up, improvement in both groups sustained but home group exhibited significantly continued (p < 0.05) and higher improvement than clinic group (mean change from 1.50±0.26 to 2.10±0.16). Conclusion: Modified constraint-induced movement therapy appears to improve hand function. More improved performance in home group, places the practice in natural context as preference method for treatment of children with cerebral palsy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Constraint-Induced Movement Therapy
  • Children
  • Hemiplegic Cerebral Palsy
  • Occupational Therapy Home program