بررسی خارش اورمیک و عوامل مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی

نویسندگان

1 دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

2 گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

3 گروه داخلی ،دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: گرچه خارش اورمیک، یکی از ناتوان‌کننده‌ترین مشکلاتِ بیماران همودیالیزی است که عوامل مرتبط با آن، ناشناخته باقی مانده‌اند. هدف این مطالعه، ارزیابی شیوع و شدت خارش در گروهی از بیماران دیالیزی ایران و عوامل بالینی و آزمایشگاهی مرتبط با آنها بود.

مواد و روش‌ها:‌ این مطالعه‌ مقطعی، روی 67 بیمار تحت همودیالیز در بخش دیالیز بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران انجام‌شد. بیماران به پرسش‌نامه خارش یوسیپویچ پاسخ‌دادند. شیوع و شدت خارش و ارتباط آنها با مؤلفه‌های بالینی و آزمایشگاهی(سن، ‌جنس،‌ بیماری کلیوی زمینه‌ای، مدت همودیالیز، جلسات همودیالیز، زمان هر جلسه،‌ خشکی پوست، ‌نوروپاتی، ‌کفایت دیالیز، سطح سرمی اوره،‌ کراتینین،‌ کلسیم،‌ فسفر،‌ آلبومین، آلکالن فسفاتاز،‌ فریتین، ‌هماتوکریت،‌ پروتئین واکنش‌دهنده C،‌ هورمون تیروئید، پاراتورمون و هموگلوبین A1C) بررسی‌شد.

نتایج: 54 بیمار (6/80 درصد) خارش‌داشتند که در 4/31 درصد، خفیف؛ در 9/51 درصد، متوسط و در 7/16 درصد، شدید بود. شیوع خارش با خشکی پوست، مرتبط بود (025/0P=). شدت خارش به میزانی قابل‌توجه با سطح سرمی آلبومین (015/0P=،329/0- (C=، مرتبط بود. هیچ ارتباط معناداری میان شیوع و شدت خارش با سن، ‌جنس،‌ بیماری کلیوی زمینه‌ای، مدت همودیالیز، جلسات همودیالیز، زمان هر جلسه،‌ ‌نوروپاتی، ‌کفایت دیالیز، سطح سرمی اوره،‌ کراتینین،‌ کلسیم،‌ فسفر، آلکالن فسفاتاز،‌ فریتین، ‌هماتوکریت،‌‌ پروتئین واکنش‌دهنده C،‌ هورمون تیروئید، پاراتورمون و هموگلوبین ‌A1C دیده‌نشد.

نتیجه‌گیری: خارش، هنوز مشکلی شایع در میان بیماران همودیالیزی است. بهبود خشکی پوست، ممکن است شیوع خارش اورمیک را کمترکرده، سطح سرمی بالاتر آلبومین می‌تواند شدت خارش اورمیک را در بیماران همودیالیزی کاهش‌دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of uremic pruritus and its relevant factors in hemodialysis patients

چکیده [English]

Background and Objective: Although uremic pruritus (UP) is one of the most common disabling problems in hemodialysis (HD) patients, its associated factors have remained unknown. The purpose of this study was to evaluate the prevalence and severity of UP in a group of Iranian hemodialysis patients and its associated clinical and laboratory factors.

Materials and Methods: This cross-sectional study was done on sixty-seven patients on HD at Tehran Shahid Mostafa Khomeini hospital dialysis unit. The patients answered Yosipovitch pruritus questionnaire. The UP prevalence and severity (mild, moderate and severe) and their relationships with clinical and laboratory parameters (age, sex, underlying renal disease, HD duration, HD sessions, time of every session, xerosis, neuropathy, dialysis adequacy, serum levels of urea, creatinine, calcium, phosphorus, albumin, alkaline phosphatase, ferritin, hematocrit, C-reactive protein, thyroid hormone, parathormone and hemoglobin A1C) were assessed.

Results: Fifty-four (80.6%) patients had pruritus that was mild in 31.4%, moderate in 51.9% and severe in 16.7%. UP prevalence was associated with xerosis (p=0.025). UP severity was significantly correlated with serum level of albumin (p=0.015, C=-0.329). No significant correlation was seen between UP prevalence and severity with age, sex, underlying renal disease, HD duration, HD sessions, time of every session, xerosis, neuropathy, dialysis adequacy, serum levels of urea, creatinine, calcium, phosphorus, alkaline phosphatase, ferritin, hematocrit, C-reactive protein, thyroid hormone, parathormone and hemoglobin A1C.

Conclusion: Pruritus is still a common problem in HD patients. Improving xerosis may reduce the UP prevalence and higher level of serum albumin can reduce UP severity in HD patients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Uremic pruritus
  • Hemodialysis
  • End stage renal disease