مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص‌های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی

نویسندگان

1 گروه سم‌شناسی، واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی

2 گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد

3 گروه فارماکولوژی و سم‌شناسی، واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی

چکیده

 مقدمه و هدف:  تولید و مصرف صنعتی
نانو و میکروذرات اکسید منگنز سبب افزایش تماس انسان با آنها شده­است. در این پژوهش،
توزیع زیستی منگنز در بافت کبدی موش بزرگ به­دنبال تجویز مزمن هر دو ذره اندازه‌گیری­شد؛
همچنین، اثر آنها بر سرعت افزایش وزن بدن و آزمون عملکرد کبدی موش­ها بررسی­شد.   مواد و روش‌ها: موش‌های بزرگ نر از نژاد ویستار هر دو هفته یک­بار به­مدت
چهارده هفته توزین و نانو یا میکروذره اکسید منگنز (μg/kg100) را به­صورت زیرجلدی در
گروه­های مختلف دریافت­کردند. نمونه خون به­طور مستقیم از قلب موش­ها (5=n) در زمان­های مشابه
گرفته­شد. میزان منگنز نمونه بافت کبدی به روشICP-MS تعیین­شد. سطح سرمی پروتئین تام، آلبومین، بیلی­روبین و آنزیم­های
ترانس آمیناز، لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز به کمک دستگاه آنالایزر اتوماتیک
تعیین­شدند    نتایج: سرعت افزایش وزن بدن در موش‌های گروه نانو سریع‌تر و در
گروه میکرو کندتر از کنترل (05/0>p < /span>) بود. توزیع، تجمع و پاک­سازی زیستی منگنز
از بافت کبد در گروه نانوذرات با گروه میکروذرات تفاوت­داشت. میزان پروتئین تام،
آلبومین، بیلی‌روبین و فعالیت آلکالین فسفاتاز سرم در هر دو گروه افزایش و فعالیت
آنزیم‌های ترانس آمیناز و لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه کاهش­یافت (05/0p < ).    نتیجه‌گیری: تجویز مزمن نانو و میکروذرات اکسید منگنز به تجمع منگنز در بافت کبدی منجرمی‌شود.
خاصیت اکسید کنندگی قوی هر دو ذره و امکان اتصال این ذرات با برخی آنزیم­های کبدی
می‌توانند عوامل اصلی آسیب‌های کبدی ناشی از این ذرات باشند. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of chronic administration of manganese oxide micro and nanoparticles on liver function parameters in male rats

نویسندگان [English]

  • Shiva Rezagolian 1
  • Majid Hassanpourezatti 2
  • Seyede Zahra Mousavi 3
  • Mohammadsafi Rhamanifar 2
  • Nahid Nosrati 1
چکیده [English]

 Background
and Objective: Increased production and industrial application of manganese oxide
(MnO2) nano and microparticles have led to increased human contact
with these particles. In this study, the biodistribution of manganese in rat
liver was studied after chronic administration of two MnO2
particles. Also, the effect of these particles was studied on body weight gain
and liver function tests of rats.   Materials
and Methods: Male wistar rats were weighted and subcutaneously treated with
100 (μg/kg) nano- or micro-particles of MnO2 every two weeks for 14
weeks. Blood samples are taken directly from the heart of the rats (n=5) at the
same times. The Mn level in samples of rat hepatic tissue was determined by
ICP-MS. Serum levels of total protein, albumin, bilirubin, activities of
transaminases, lactate dehdrogenase and alkaline phosphatase were measured by
autoanalyzer.   Results: Rate of
body weight gain in rats of nano group was significantly faster and in micro
group rats was slower than control (p < 0.05). The hepatic Mn biodistribution,
accumulation and bioclearance in nanoparticles group were different from
microparticles group. The levels of total protein, albumin, bilirubin and
alkaline phosphatase activity increased, while transaminease enzymes and
lactate dehyrogenase activities decreased in serum of both groups (p < 0.05).   Conclusion: The
chronic administration of MnO2 nano- and microparticles casued
manganese accumulation in hepatic tissue. The strong oxidizing property of both
MnO2 particles and their binding with some hepatic enzymes can be
main causes of liver dysfunction.  

کلیدواژه‌ها [English]

  • MnO2
  • Nanoparticles
  • Microparticles
  • Liver Biomarkers