اثر تعاملی «شفقت ‌به‌ خود» و نشخوار فکری بیماران افسرده در «درمان مبتنی‌بر شفقت»

نویسندگان

1 دانشکده روان‌شناسی و علوم‌تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی

2 گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم‌تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی

3 بخش روان‌تنی بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم‌پزشکی تهران

چکیده

 مقدمه و هدف: تاریخ روان‌شناسی سرشار از مفاهیمی است که در پی ارتقاء و
بهبود روش‌های درمانی و سلامت‌روان می‌باشند. مدل درمانی مبتنی‌بر‌شفقت، برخواسته
از مفهوم شفقت‌به‌خود در روان‌شناسی نوین می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی
اثربخشی درمان مبتنی‌بر‌شفقت بر افسردگی، اضطراب و نشخوارفکری بیماران افسرده با
توجه به میزان اولیه‌ی خصیصه‌ی شفقت‌به‌خود در این بیماران می‌باشد.   مواد و روش­ها: این پژوهش از نوع تحقیقات آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه
کنترل معادل است. نوزده بیمار افسرده‌ی زن به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس از
کلینیک روانپزشکی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرارگرفتند. گروه آزمایش در
دوازده جلسه‌ی گروه‌درمانی مبتنی‌بر‌شفقت شرکت کردند. همه‌ی آزمودنی‌ها به
پرسشنامه‌های افسردگی بک، اضطراب، نشخوارفکری و شفقت‌به‌خود در سه مرحله‌ی پیش از
شروع مداخله، جلسه‌ی پایانی و دو ماه بعد (جلسه‌ی پیگیری) پاسخ دادند. جهت تجزیه و
تحلیل داده‌ها نیز از آزمون‌های تحلیل واریانس دوراهه و تی گروه‌های مستقل در قالب
نرم‌افزار SPSS
 نسخه 18 استفاده شد.   نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد
اضطراب و افسردگی گروه آزمایش در مطالعه‌ی پیگیری کاهش معناداری یافت (p < 0/05). از دیگر نتایج این مطالعه اثر تعاملی معنادار مداخله و خصیصه‌ی
شفقت‌‌به‌خود، بر روی میزان نشخوارفکری افراد می‌باشد.   نتیجه­گیری: براساس نتایج این مطالعه درمان مبتنی‌بر‌شفقت، درمان موثری برروی
افسردگی و اضطراب بیماران افسرده می‌باشد. هم‌چنین افرادی که از ابتدا خصیصه‌ی
شفقت‌‌به‌خود آن‌ها بالاتر بوده، سود بیشتری از این مداخله کسب کرده و نشخوارفکری
آن‌ها کاهش یافته‌است، درحالیکه شفقت‌به‌خود پایین منجر به افزایش نشخوارفکری
افراد در طی این مداخله گردیده‌است.    

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The interaction effect between “Self-Compassion” and “Rumination” of depressed patients in “Compassion Focused Therapy”

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Noorbala 1
  • Ahmad Borjali 2
  • Ahmad Ali Noorbala 3
چکیده [English]

 Background and Objective: The history of psychology is full of concepts evolved to
upgrade and improve therapies and mental health. The Compassionate Focused Therapy
(CFT) model is rooted in the concept of self-compassion in modern psychology.
The purpose of this research is to study the effectiveness of CFT on
depression, anxiety, and rumination of depressed patients according to their
self-compassion trait. Materials and Methods: This
study is designed as experimental pretest-posttest with an equivalent control
group. Nineteen depressed patients with available sampling were selected from a
psychiatric clinic and randomly divided into two groups. The experiment group
participated in 12 sessions of Compassion Focused Group therapy (CFT). All
participants were assessed by Beck Depression Inventory-II (BDI-II), Anxiety
Scale (AS), Rumination Scale and Self-Compassion Scale (SCS) at the beginning,
final session and two month after the intervention (follow-up study). Data were
analysis by ANOVA and independent samples t-test with SPSS 18.   Results: According to data
analysis, depression and anxiety of the experiment group significantly
decreased in the follow-up study (p < 0.05).
In addition, the interaction between intervention and self-compassion was
significant on the rumination.   Conclusion:
This
study showed that CFT could be an effective therapy on depression and anxiety
of depressed patients. In addition, people who had higher levels of
self-compassion benefited more from our intervention and their rumination
decreased. On the other hand, people who had lower level of self-compassion
experienced increased rumination.   

کلیدواژه‌ها [English]

  • Compassion Focused Therapy
  • Self-Compassion
  • Depression
  • anxiety
  • Rumination