اثر وابسته به دوز تجویز تیموکینون بر میزان استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش صحرایی دیابتی

نویسندگان

1 گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران

2 گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

  مقدمه و هدف: با توجه به نقش تشدید استرس اکسیداتیو در بروز بیماری کلیوی در حالت دیابت و با در ‌ نظر ‌ گرفتن خاصیت ضد ‌ دیابتی و آنتی اکسیدانتی تیموکینون، هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر تجویز این ماده بر سطح بافتی برخی شاخص ‌ های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش ‌ های صحرایی دیابتی بود .     مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش ‌ های صحرایی به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای تیموکینون (20 میلی ‌ گرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دو گروه دیابتی تحت درمان با تیموکینون (10 و 20 میلی ‌ گرم بر کیلوگرم) تقسیم ‌ شدند. پس از گذشت چهار هفته، سطح بافتی مالون دی آلدئید و نیتریت و میزان فعالیت سوپراکسید دیس موتاز بافت کلیه، اندازه-گیری ‌ شد .     یافته ‌ ها: موش ‌ های دیابتی، افزایشی معنادار در سطح بافتی مالون دی آلدئید (01/0 p < ) و نیتریت و نیترات (005/0 p < ) و کاهشی معنی ‌ دار در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (05/0 p < ) را نشان ‌ دادند و درمان با تیموکینون در دوز بالا فقط میزان مالون دی آلدئید و نیتریت را به ‌ صورت معنادار کاهش ‌ داد (05/0 p < ) و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در موش ‌ های دیابتی تیمار ‌ شده به ‌ طور غیر ‌ معنی ‌ دار در مقایسه با گروه دیابتی افزایش نشان ‌ داد .     نتیجه ‌ گیری: تجویز تیموکینون به ‌ صورت وابسته به دوز می ‌ تواند برخی شاخص ‌ های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه را در موش ‌ های صحرایی دیابتی کاهش ‌ دهد .  

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Dose-dependent effect of thymoquinone on markers of oxidative stress in renal tissue of diabetic rats

نویسندگان [English]

  • Mehrdad Roghani 1
  • Tourandokht Baluchnejadmojarad 2
چکیده [English]

Background and Objective: Due to important role of enhanced oxidative stress in development of renal disorder in diabetes and with regard to antidiabetic and antioxidant effect of thymoquinone, this study was conducted to evaluate the effect of its administration on renal tissue level of some markers of oxidative stress in diabetic rats. Materials and Methods: In this experimental study, Wistar rats were divided into 5 groups, i.e. control, high dose thymoquinone-treated control (20 mg/kg), diabetic, and thymoquinone-treated diabetic groups (10 and 20 mg/kg). After 4 weeks, tissue level of malondialdehyde and nitrite and activity of superoxide dismutase (SOD) in kidney tissue were measured.  Results: Diabetic rats showed a significant increase in tissue level of malondialdehyde (p < 0.01) and nitrite (p < 0.05) and a significant reduction in SOD activity (p < 0.05) and thymoquinone treatment at a high dose significantly reduced only levels of MDA and nitrite (p < 0.05) and SOD activity in treated-diabetic groups was non-significantly higher as compared to diabetics.  Conclusion: Chronic treatment with thymoquinone dose-dependently could attenuate some markers of oxidative stress in renal tissue from diabetic rats.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Thymoquinone
  • Diabetes mellitus
  • Malondialdehyde
  • Superoxide dismutase
  • Nitric oxide metabolite
  • Kidney