اثر تغییرات حجم و شدت تمرین هوازی بر استقامت قلبی تنفسی و ضربان قلب استراحتی مردان جوان

نویسندگان

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه تربیت بدنی، تهران، ایران

چکیده

  مقدمه و هدف: استقامت قلبی-تنفسی و ضربان قلب استراحتی، راهنمای مناسب برای آگاهی از وضعیت آمادگی قلبی و ریوی افراد است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرین ‌ های استقامتی با حجم و شدت متفاوت بر استقامت قلبی تنفسی و ضربان قلب استراحتی است .     مواد و روش‌ها: 45 مرد دانشجوی سالم غیرورزشکار (میانگین سن 87/1 ± 25 سال، وزن 95/1 ± 71 کیلوگرم و قد 30/2 ± 175 سانتی ‌ متر) به ‌ صورت تصادفی به سه گروه یک، دو و سه تقسیم ‌ شدند. در شش هفته اول گروه یک (15 = n) یک جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 70 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه (MRHR) ، گروه دو (15 = n) دو جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 60 درصد MRHR و در گروه سه (15 = n) سه جلسه در هفته و به مدت 15 دقیقه و با شدت 50 درصد MRHR ؛ و در دو هفته آخر گروه یک با شدت 75 درصد MRHR ، گروه دو با شدت 65 درصد MRHR و گروه سه با شدت 55 درصد MRHR روی نوارگردان به مدت هشت هفته می ‌ دویدند .     نتایج: نتایج نشان ‌ دادند که اختلافی معنی ‌ دار در میزان تغییر vo2max بین گروه سه و گروه یک وجود ‌ دارد. علاوه ‌ بر ‌ این، تمرین گروه سه کاهشی معنی ‌ دار را در ضربان قلب استراحتی نسبت ‌ به گروه یک موجب شد .     نتیجه ‌ گیری: بر ‌ اساس یافته ‌ های تحقیق حاضر به ‌ نظر ‌ می ‌ رسد که تمرین هوازی با شدت پایین و زمان طولانی ‌ تر، اثری بیشتر نسبت ‌ به شدت بالا با زمان کمتر بر افزایش vo2max و کاهش ضربان قلب استراحتی می ‌ گذارد .  

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effect of changes in volume and intensity of aerobic training on cardiorespiratory endurance and resting heart rate in young males

نویسندگان [English]

  • Mandana Gholami
  • Leila Sabbaghian Rad
  • Hosein Abed Natanzi
چکیده [English]

Background and Objective: Cardiorespiratory endurance and resting heart rate is the proper guide for cardiorespiratory fitness of people. The aim of this research was to survey the effect of training intensity and volume changes on cardiorespiratory endurance and resting heart rate. Materials and Methods: Forty-five non-athletic healthy B. Sc male students (with an average age of 25±1/87 years, weight 71±1/95 kg and height 175±2/30 cm) were randomly divided into three groups including: 1G, 2G and 3G groups. In first six weeks, 1G (n=15) run for 15 min with an intensity of 70% maximum reserve heart rate (MRHR), 1day/week 2G (n=15) (at 15 min, 60% MRHR, 2 days/week) and 3G (n=15) (at 15 min, 50% MRHR, 3days/week) for 8 weeks. At the last two weeks, 1G run at 75% MRHR, 2G at 65% MRHR, and 3G at 55% MRHR. Results: Findings showed that there was a significant difference in vo2max change in 1G and 3G groups. Also, 3G showed a more significant reduction in resting heart rate than 1G. Conclusion: Based on these findings, it seems that aerobic training with low intensity and long period has more effects on cardiorespiratory fitness and resting heart rate than high intensity and short period training.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cardiorespiratory endurance
  • Resting heart rate
  • Aerobic training