اثربخشی گروه درمانی شناختی-وجودی بر ناامیدی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

نویسندگان

دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

مقدمه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS)، بیماری خودایمنی، التهابی و مزمن است که تحت تأثیر ضایعات تخریب میلین در جسم سفید مغز، نخاع شوکی و اعصاب بینایی بروزمی‌کند. بیماری مولتیپل اسکلروزیس به‌عنوان یک بیماری مزمن با بروز ناگهانی و غیرقابل‌پیش‌بینی، سبب بروز علایم خلقی گوناگون ازجمله ناامیدی در ابعاد مختلف زندگی بیماران می‌شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف سنجش اثربخشی گروه‌درمانی شناختی- وجودی بر ناامیدی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام‌گرفت.

مواد و روش‌ها: روش تحقیق مطالعه حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی و طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون گسترش‌یافته‌بود. جامعه آماری، تمامی بیماران مبتلا به ام اس تحت پوشش انجمن ام اس استان مازندران در سال 1392 بودند. از میان افراد تحت پوشش، 20 زن به شیوه دردسترس انتخاب‌شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه 10 نفری آزمایش و کنترل قرارگرفتند. همه شرکت‌کنندگان ابزار سنجش ناامیدی بک (BHS) را در مرحله پیش‌آزمون و در مرحله پس‌آزمون تکمیل‌کردند. گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت مداخله قرارگرفتند ولی گروه گواه، مداخله‌ای دریافت‌نکرد. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده‌شد.

نتایج: یافته‌ها نشان‌دادند که گروه‌درمانی شناختی- وجودی در کاهش ناامیدی بیماران ام اس به‌طور صرف، روی زیرمقیاس «فقدان انگیزش» تأثیری معنی‌دار دارد.

نتیجه‌گیری: بنابراین برای حل و فصل مشکلات هیجانی این بیماران، بهره‌گیری از فنون شناختی- وجودی، روشی مؤثر است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effectiveness of cognitive-existential group therapy on hopelessness in patients with multiple sclerosis

چکیده [English]

Background and Objective: Multiple sclerosis (MS) is a chronic, autoimmune, and inflammatory nervous system disease. It leads to the loss of myelin in the white matter of brain, spinal cord and optic nerves. As a chronic disease with sudden and unpredictable attack, MS results in varies mood disorders including hopelessness in patients. Therefore, this research was aimed at studying the effectiveness of cognitive-existential group therapy on hopelessness in patients with MS.

Materials and Methods: This study was performed using semi-experimental and the extended pretest-posttest design. The statistical population included all patients with MS supported by the MS society of Mazandaran in 2013. A group of 20 supported females were selected using accessible sampling method, and they were placed randomly in 10-member groups of experiment and control. All participants completed the hopelessness beck (BHS) measurement test in both pre-test and post-test stages. The experiment group received the intervention in 8 sessions, but the control group did not receive any intervention. The descriptive statistics and covariance analysis were applied to analyze the data.

Results: The covariance analysis results indicated that the cognitive-existential group therapy causes a significant decrease in poor motivation sub scale of hopelessness in the experiment group.

Conclusion: According to findings of the present research, it can be concluded that the cognitive-existential method is an effective way of solving the emotional problems of patients with MS.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cognitive-existential intervention
  • Hopelessness
  • Multiple Sclerosis