اثربخشی برنامه ورزشی طراحی‌شده، بر سلامت روان ماماها: یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

نویسندگان

1 دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: در قرن حاضر، 25 درصد مردم، دارای اختلال‌های روانی قابل‌تشخیص هستند و حدود 450 میلیون نفر در سراسر جهان، از نوعی اختلال روانی رنج‌می‌برند. هدف از این مطالعه، تعیین اثربخشی برنامه ورزشی طراحی‌شده، بر سلامت روان ماماهاست.

مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ابتدا به روش تصادفی، مراکز بهداشتی و درمانی شماره 1 و3 انتخاب‌شدند و هر مرکز به روش تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص‌یافت؛ سپس 60 مامای شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی منتخب به روش نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف انتخاب‌شدند. پیش و پس از [انجام] تمرین‌های ورزشی، واحدهای پژوهش در هر دو گروه، پرسش‌نامه سلامت عمومی 28پرسشی را تکمیل‌کردند و به‌وسیله دستگاه تریدمیل تکنوجیم به‌منظور تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، آزمون بروس گرفته‌ شد. افراد گروه مداخله، در تمرین‌های ورزشی 45 دقیقه ای، سه جلسه در هفته به‌مدت هشت هفته شرکت‌کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 19SPSS و آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، من‌ویتنی، ویلکاسیون، کای‌اسکوئر و تحلیل واریانس دوطرفه تجزیه‌و‌تحلیل‌شدند. 05/0>p معنی‌دار درنظرگرفته‌شد.

نتایج: تمرین‌های ورزشی، روی نمره کلی سلامت روان (002/0=P) و خرده‌مقیاس‌های اضطراب و بی‌خوابی (008/0=P)، شکایات جسمانی (008/0=P) و اختلال در عملکرد اجتماعی (011/0=P)، تأثیر مثبت و معنی‌دار دارند درحالی‌که تأثیر معنی‌دار بر خرده‌مقیاس افسردگی ‌(318/0=P) نداشته‌اند.

نتیجه‌گیری: ورزش طراحی‌شده، سلامت روان ماماها را از طریق کاهش اضطراب و بی‌خوابی، شکایات جسمانی و اختلال در عملکرد اجتماعی ارتقامی‌دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effectiveness of station designed sport programs on mental health of midwives: A Randomized Clinical Trial

چکیده [English]

Background and Objective: In this century, 25 percent of people are with diagnosable mental disorders and approximately 450 million people worldwide are suffering from some forms of mental disorders. The aim of this study was to determine the effect of designed sport programs on mental health of midwives.

Materials and Methods: In this RCT, health care centers no. 1 and no. 3 were randomly selected and each center were randomly assigned to two groups of intervention and control. Then, 60 employed midwives who were working in these centers were selected by purposeful sampling. Participants filled up General Health Questionnaire 28, before and after the study and Bruce test was taken by techno gym treadmill in order to determine maximal oxygen uptake. The intervention group performed 45-minute sport training program three times a week, within 8 weeks. Data were analyzed with SPSS 19 software using independent student t test, paired sample t-test, Mann-Whitney u, Chi squared and two-way ANOVA tests. Meanwhile, p < 0.05 was considered significant.

Results: Sport training had a significant effect on mental health total score (p=0.002), subscales of anxiety and insomnia (p=0.008), physical complaints (p=0.008) and social dysfunction (p=0.011). However sport training has no significant effect on subscale of depression (p=0.318).

Conclusion: Designed sport training promotes mental health of midwives by reducing anxiety and insomnia, physical complaints and social dysfunction.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Designed sport
  • Mental Health
  • Midwives