برآورد خطای پیش بینی برای وضعیت بقا و کاربرد آن درتحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

نویسندگان

1 گروه آمار و ریاضی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران

2 گروه آمارزیستی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران

3 دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده پیراپزشکی، گروه آمارزیستی،تهران

4 دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران

چکیده

مقدمه: سرطان روده بزرگ جزء سرطان‌های شایع و کشنده‌ است و پیش‌بینی این که افراد در آینده چه وضعیتی دارند اهمیت زیادی دارد و نتیجتا ارزیابی پیش‌بینی نیز بسیار مهم می‌باشد. هدف از این مقاله برازش مدل کاکس و شناسایی عوامل مؤثر بر پیش‌بینی وضعیت بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و مقایسه مدل کاکس با منحنی کاپلان مایر با استفاده از تابع زیان برایر است.
مواد و روش‌ها:
طی سال‌های 1380 تا 1385 تعداد 724 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ به بیمارستان طالقانی شهر تهران مراجعه نمودند و حداقل 5 سال پیگیری شدند. برای تعیین عوامل مرتبط با وضعیت بقای سرطان کولورکتال مدل‏رگرسیونی کاکس به داده‏ها برازش داده شد و این مدل‏ با منحنی کاپلان مایر به وسیله برآورد خطای پیش بینی به روش تابع زیان برایر مقایسه شد.
یافته‏ها:
از 724 بیمار،422(3/58%) نفر مرد و 302(7/41%) نفر زن بودند. 177(4/24%) از بیماران فوت کردند که 65% آن‌ها مرد بودند. میانگین سنی این بیماران 81/14±03/53 بود. میانه بقای بیماران 3/23±104 ماه بود. وضعیت بقای بیماران با عوامل جنس (058/0p=)و اندازه تومور (017/0p=) ارتباط داشت. و مقدار زیان(ریسک) برایر مدل کاکس در بعضی از زمان‏ها کمتر از منحنی کاپلان مایر شد.
بحث و نتیجه گیری:
وجود متغیرهای کمکی و استفاده از مدل‌ها در پیش‌بینی وضعیت بقای افراد مؤثر است. در این مطالعه برازش مدل کاکس و وجود متغیرهای کمکی باعث کاهش خطای پیش‌بینی شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Estimation Of Prediction Error For Survival Status With Application In Colorectal Cancer

چکیده [English]

Introduction: Colorectal cancer is one of the most widespread and killer among cancers. It is important that we predict what status people have in the future. The purpose of this study was comparison of the Cox model and Kaplan-Meier curve with IBS and also identifying the factors about predicted survival time of patients with colon cancer.
Materials & Methods: This paper is related to colorectal cancer patients in Tehran Taleghani Hospital that at least were followed up for five years. These patients consulted to Taleghani Hospital from 1380 to 1385 and their information was recorded in the cancer section of Digestion Research Center and at least was followed up for five years. The Cox Proportional Hazards model and Kaplan- Meier curve were used for prediction of survival status in different times and these were compared with estimation of prediction error by IBS method.
Findings: Among 724 patients there was 422 men (58.3%) and 302 wemon(41.7%). Total of 177 patients were died among them 65% were men. Survival median of patients was 104±23.3. : Cox model showed significant relation between size of tumor and sex with survival time. Sometimes, prediction error with IBS method for Cox model was less than Kaplan-Meier curve and Cox model is more perfect for these data.

Discussion & Conclusion: Presence of covariates and the use of models in predicting survival of patients is effective. In this study, the presence of covariates and Cox model reduces the prediction error.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cox proportional hazards model
  • Kaplan-Meier curve
  • prediction error
  • Colorectal cancer