2024-03-28T18:06:44Z
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=530
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
فلاونوئید مورین رفتارهای اضطرابی و افسردگی القاشده توسط پپتید آمیلوئید بتا را در موشهای صحرایی کاهش میدهد
نگین
محمدی
معصومه
اصل روستا
مهدی
رهنما
رحیم
امینی
مقدمه و هدف: مطالعات نشان داده است که قبل از بروز نقص حافظه در بیماری آلزایمر، اضطراب و افسردگی ظاهر میشود و مهار این اختلالات، احتمالاً از پیدایش و پیشرفت اختلال حافظه جلوگیری میکند. مورین نوعی فلاونول طبیعی است که دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و محافظت کنندگی عصبی است. در این مطالعه، اثر مورین بر رفتارهای اضطرابی و افسردگی القاشده توسط پپتید آمیلوئید بتا در موشهای بزرگ آزمایشگاهی بررسی شد.مواد و روش ها: 40 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار به گروههای کنترل، مورین، آمیلوئید بتا و آمیلوئید بتا-مورین تقسیم شدند. آمیلوئید بتا 42-1 به صورت درون هیپوکامپی (هر طرف 4 میکروگرم) تزریق شد و مورین (20 mg/kg) نیز به صورت گاواژ به مدت 14 روز متوالی تیمار شد. در پایان دوره به ترتیب از ماز بعلاوه مرتفع و تست شنای اجباری برای بررسی رفتارهای اضطرابی و افسردگی استفاده شد.نتایج: تزریق درون هیپوکامپی آمیلوئید بتا موجب کاهش معنیدار درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان ماندن در بازوی باز در ماز بعلاوه مرتفع شد (001/0>P). مجموع زمان بیحرکتی این حیوانات نیز در تست شنای اجباری به طور چشمگیری افزایش یافت (001/0>P). مورین تا حد زیادی از بروز این تغییرات در موشهای بزرگ آزمایشگاهی دریافت کننده آمیلوئید بتا ممانعت نمود.نتیجهگیری: مورین از بروز رفتارهای اضطرابی و افسردگی در موش های بزرگ مدل بیماری آلزایمر جلوگیری میکند و احتمالاً اثرات محافظت کنندگی عصبی در برابر آمیلوئید بتا دارد.
مورین
اضطراب
افسردگی
2021
10
23
1
10
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3397_9b688256b2810aa3b608f32d2d0eefc4.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
تاثیر هشت هفته تمرین ورزشی مقاومتی برBAX و BCL2 بافت هیپوکمپ موش های بزرگ آزمایشگاهی نر
مجید
کاشف
مجتبی
صالح پور
فرشته
شهیدی
مجتبی
صادق قمی
مقدمه و هدف: آپوپتوز بافت عصبی خصوصاً هیپوکمپ، به عنوان یک عامل احتمالی در بروز بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر شناخته شده است. شواهد نشان می دهند که فعالیت ورزشی، جنبه های گوناگونی از فعالیت سلول های عصبی را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است که از مرگ سلول های عصبی جلوگیری نماید. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر هشت هفته تمرین ورزشی مقاومتی بر BAX و BCL2 بافت هیپوکمپ در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر بود.مواد و روش ها: بدین منظور تعداد 16 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر به طور تصادفی در 2 گروه هشت تایی (تمرین مقاومتی و کنترل) تقسیم شدند و گروه تمرین ورزشی مقاومتی برای هشت هفته و هر هفته سه روز با هشت تکرار و فواصل استراحتی دو دقیقه بین تکرارها با نردبان مقاومتی به طول یک متر و زاویه 85 درجه به فعالیت ورزشی پرداختند. برای اندازه گیری غلظتهای BCL2 و BAX از روش الایزای ساندویچی و برای آزمون فرضیه ها از آزمون یومن ویتنی و آزمون ویلکاکسون استفاده شد.نتایج: تفاوت معنی داری در میزان پروتئین BCL2 و BAX هیپوکمپ در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل وجود داشت؛ به طوری که هشت هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی دار BCL2 نسبت به گروه کنترل شد، علاوه بر این هشت هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش معنی دار BAX نسبت به گروه کنترل شد. بیشتر اینکه هشت هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش معنی دار نسبت BAX به BCL2 نسبت به گروه کنترل شد (05/0P<).نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، به دلیل اینکه هشت هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی دار BCL2 و کاهش معنی دار BAX و نسبت BAX به BCL2 می شود می تواند باعث کاهش آپوپتوز سلول های بافت هیپوکمپ موش های بزرگ آزمایشگاهی نر شود.
تمرین ورزشی مقاومتی
موش بزرگ آزمایشگاهی
هیپوکمپ
BCL2
bax
2021
10
23
11
21
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3398_ab12790fa22e51c46d44fa59fe963091.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
کارایی استفاده از چوب مسواک در برابر دهانشویه کلرهگزیدین بر روی باکتری های گرم منفی دهانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی
هانیه
ایرانی
زهرا
پیشکارمفرد
علی
نویدیان
علیرضا
راحت دهمرده
مقدمه و هدف: ترکیب فلور میکروبی دهان و حلق بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه در عرض 48 ساعت پس از پذیرش به راحتی از استرپتوکوک های گرم مثبت به پاتوژن های غالب گرم منفی تغییر پیدا میکند و این موضوع می تواند باعث افزایش بروز عفونت و مرگ بیماران شود. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ﺗﻌﻴﻴﻦ کارایی چوب مسواک در برابرکلرهگزیدین بر روی باکتری های گرم منفی دهان بیماران تحت تهویه مکانیکی اجرا شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی بیماران با نمونه گیری دردسترس انتخاب وبه روش تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله مراقبت از دهان با چوب مسواک ودر گروه کنترل با دهانشویه کلرهگزیدین دریافت کردند. ارزیابی وضعیت کلونی باکتری های گرم منفی دهان بیماران قبل از شروع مداخله و نهایتاً در پنجمین روز مطالعه با نمونه گیری از ترشحات دهان انجام واطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آماری فیشر دقیق مورد مقایسه قرارگرفت.
نتایج: میانگین وانحراف معیار سن بیماران در دو گروه 13.6±34.2 سال بود که اختلاف معناداری نداشتند (72/0P=). بین دو گروه از نظر جنسیت تفاوت معنادار آماری وجود نداشت. (28/0 P=). به عنوان هدف اصلی، کلونی باکتری های گرم منفی دهانی قبل ازمداخله در دو گروه با یکدیگر اختلاف معنادار آماری نداشت (16/0 P=) ولی بعد ازمداخله، از نظر کلونی های باکتری های گرم منفی دوگروه با یکدیگر اختلاف معنادار آماری داشتند (0001/0 P<).
نتیجهگیری: چوب مسواک نسبت به کلرهگزیدین تاثیر بیشتری روی باکتری های گرم منفی دهانی داشته است.
چوب مسواک
کلرهگزیدین
باکتری دهانی
2021
10
30
22
32
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3399_dae45cb6e9237fbe537764ef53e26e31.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
تاثیرآموزش احیا قلبی-ریوی به روش آموزش مانکن و فیلم آموزشی بر آگاهی کارکنان دانشگاه شاهد
علیرضا
شبان نیا
اشرف
پیراسته
زهرا
جوهری
مقدمه و هدف: زمان برای نجات جان فردی که دچار ایست قلبی-ریوی شده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر آموزش احیا قلبی-ریوی به روش آموزش مانکن و فیلم آموزشی بر آگاهی کارکنان دانشگاه شاهد می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه ی نیمه تجربی در سال 1400 و روی 60 نفر از کارکنان دانشگاه شاهد انجام شد. در دو گروه 30 نفری آموزش از طریق فیلم و از طریق مانکن انجام گرفت. ارزیابی دانش افراد پژوهش با پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار و پایایی آن سنجیده شده بود انجام شد. داده ها با استفاده از آمارتوصیفی و تحلیلی، تی مستقل و تی زوجی در نرم افزار SPSS v 18 تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: میانگین نمره آگاهی قبل و بعد از آموزش در گروه فیلم آموزشی به ترتیب 55/17±02/48 و 10/9±48/57 بود. میانگین نمره آگاهی قبل و بعد از آموزش در گروه مانکن به ترتیب 11/18±24/ 46 و 03/13 ±03/66 بود. با توجه به نتایج ازمون تی زوجی بین میانگین نمره آگاهی قبل و بعد از هر دو آموزش در جمعیت مورد مطالعه اختلاف معنادار آماری مشاهده شد . آزمون تی مستقل بین میانگین نمره آگاهی در پس آزمون دو گروه تفاوت آماری معنادار را نشان داد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که آموزش با مانکن و فیلم آموزشی می تواند آگاهی کارکنان نسبت به احیای قلبی-ریوی را افزایش دهد و آموزش عملی از طریق مانکن اثر بیشتری دارد.
احیاء قلبی-ریوی
آموزش
مانکن
فیلم آموزشی
2021
10
30
33
41
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3400_e92250f007d9a2fade28c533df0aaa1b.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژنهای HSP-72 و TGF-β بافت کلیه و برخی نشانگرهای سرمی کلیه در موشهای صحرایی دیابتی نوع-II
مصطفی
بارانچی
حمید
آقا علی نژاد
مقدمه و هدف: بیماری کلیه دیابتی (DKD) یکی از اختلالات بسیار مهم دیابت است. پروتئین شوک گرمایی 72 (HSP72) و فاکتور رشد تغییردهنده بتا (TGFβ) بهعنوان نشانگرهای راهبردی در حفاظت کلیه مورد توجه میباشند. تمرین تناوبی شدید (HIIT) نیز اثرات مثبتی بر مدیریت دیابت دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر HIIT بر بیان ژنهای HSP72 و TGFβ در بافت کلیه موشهای صحرایی دیابتی نوع 2 بود.
مواد و روش ها: بیست و یک سر موش صحرایی بهطور تصادفی در سه گروه (7=تعداد) تقسیم شدند: کنترل، دیابت و دیابت+HIIT. القای دیابت نوع 2 با تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و استرپتوزتوسین انجام شد. گروه دیابت+HIIT چهار هفته برنامه ورزشی داشتند. بیست و چهار ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، همه حیوانات تشریح شدند. نمونههای خونی برای سنجش سطح گلوکز، انسولین، کراتینین، اوره و اسید اوریک پلاسما جمع شد. کلیه چپ جدا و هموژنایز شد و بیان ژنهای مذکور با استفاده از Real-time PCR صورت گرفت.
نتایج: : دیابت بهطور معنیداری بیان ژن TGFβ را افزایش و بیان HSP72 را کاهش داد. در مقایسه با گروه دیابت، HIIT سطح گلوکز پلاسما را اندکی کاهش داد که معنیدار نبود؛ با این حال، HIIT شاخص مقاومت به انسولین را بهبود داد (03/0=p). تغییرات کراتینین معنیدار نبود اما اسید اوریک در گروه دیابت+HIIT کاهش معنیداری داشت (02/0=p). همچنین، HIIT بیان ژن TGFβ را کاهش و HSP72 را افزایش داد (001/0=p).
نتیجهگیری: یافتههای ما نشان داد HIIT بهعنوان روش مداخله غیردارویی، احتمالا اثرات محافظتی بر کلیه موشهای صحرایی دیابتی نوع 2 دارد.
تمرین تناوبی شدید
دیابت نوع 2
کلیه
HSP72
TGFβ
2021
10
30
42
54
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3401_1d5dfd28d58e6328d4034a67cde116be.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
بررسی اثر سه شیوه تمرینی هوازی پرشدت، هوازی با شدت متوسط و هوازی تناوبی پرشدت بر بیان ژنهای PlGF و HGF موشهای صحرایی
رخساره
عابدی
سعید
نقیبی
مجید
قلی پور برزگر
مقدمه و هدف: تمرینات ورزشی اثرات بسیاری بر سلامتی افراد دارند که یکی از این اثرات کمک به آنژیوژنز و جلوگیری از بیماری های قلبی-عروقی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر سه شیوه ی تمرینی هوازی پر شدت (HIT)، هوازی با شدت متوسط (MIT) و هوازی تناوبی پر شدت (HIIT) بر روی بیان دو ژن HGF و PlGF که از فاکتورهای مهم دخیل در آنژیوژنز هستند، بود.
مواد و روش ها: در این تحقیق تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن میانگین 300 گرم به طور تصادفی به چهار گروه شامل کنترل، تمرین MIT، HIT و HIIT (8=n) تقسیم شدند و در یک دوره ی هشت هفته ای تحت تمرینات ورزشی قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی، نمونه برداری از بافت چربی موش ها انجام شد و میزان بیان دو ژن HGF و PlGF در آن ها با استفاده از روش Real time PCR تعیین گردید. تحلیل آماری داده ها با نرمافزار SPSS و آزمون های کروسکال والیس و هاجز-هولمز انجام شد.
نتایج: نتایج حاصل نشان داد که هر سه شیوه ی تمرینی MIT، HIT و HIIT سبب افزایش بیان ژن های HGF و PlGF می شوند (P<0.05) با این حال بین سه شیوه ی ورزشی مذکور تفاوت معناداری از این جهت مشاهده نشد (P>0.05).
نتیجهگیری: تمرینات ورزشی MIT، HIT و HIIT تغییرات مطلوبی در افزایش بیان ژن های HGF و PlGF دارند.
تمرین هوازی
بیان ژن
فاکتور رشد جفتی
فاکتور رشد هپاتوسیتی
2021
10
30
55
65
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3402_5cc2e596c0b93bdf8bfab4e4526f14d8.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر محتوای بافت عضلانی پروتئینهای مایوستاتین و فولیستاتین در موشهای صحرایی پیر
مسلم
اسدپور
فرهاد
دریانوش
محسن
ثالثی
جواد
نعمتی
نگار
کورشفرد
مقدمه و هدف: پروتئینهای مایوستاتین و فولیستاتین، پروتئینهای کلیدی در تنظیم بافت عضلانی هستند. سارکوپنیا میتواند منجر به اختلال در مکانیسمهای سلولی و فعالیت این پروتئینها شود. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر محتوای بافت عضلانی پروتئینهای مایوستاتین و فولیستاتین در موشهای صحرایی پیر میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 12 سر موش صحرایی ماده 20 ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 30±250 گرم انتخاب و به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین HIIT (6 سر) و کنترل (6 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرینHIIT، 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. برنامه تمرینی با شدت 90-85 درصد VO2max برای تناوبهای با شدت بالا و شدت 50-45 درصد VO2max برای شدتهای پایین بود. محتوای پروتئینها از طریق روش آزمایشگاهی وسترنبلات اندازهگیری شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون t مستقل استفاده شد.
نتایج: به دنبال هشت هفته تمرین HIIT، تغییر معنیداری در محتوای پروتئین مایوستاتین بین گروههای تمرین و کنترل وجود نداشت (49/0=p). در مقابل، محتوای پروتئین فولیستاتین (01/0=p) تفاوت (افزایش) معنیداری را نشان داد.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه هشت هفته تمرین HIIT نتوانست محتوای پروتئین مایوستاتین را تغییر معنیداری دهد؛ اما محتوای پروتئین فولیستاتین را افزایش داد که این افزایش میتواند منجر به هیپرتروفی عضلانی در موشهای صحرایی سالمند شود. با این حال، تمرین HIIT به عنوان یک مداخله ورزشی برای سالمندان هنوز ناشناخته است و نیاز به تحقیقات بسیار در زمینه انواع، مدت زمان، شدت، تکرار و زمان ریکاوری تمرینات HIIT دارد.
تمرین تناوبی با شدت بالا
پروتئین مایوستاتین
پروتئین فولیستاتین
عضله دو قلو
2021
10
30
66
77
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3403_1deb7dd147b6fde65fedb3cf0bb75abc.pdf
دانشور پزشکی
Daneshvar Med
2716-9723
2716-9723
1400
29
4
تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی ملاتونین مردان مسن غیر فعال
مهدی
بوستانی
محمدرضا
بگدلی
مقدمه و هدف: ملاتونین نقش مهمی در فرآیندهای ریتمیک بدن دارد که بر اثر سالمندی میزان ترشح آن کاهش می یابد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی ملاتونین مردان مسن غیر فعال بود.
مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 20 مرد مسن غیرفعال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (10نفر) تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر سطوح ملاتونین، 10 مرد جوان غیرفعال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین تناوبی با شدت 50 درصد ضربان قلب ذخیره (وهله فعالیت) و 30 درصد ضربان قلب ذخیره (وهله استراحت) بود. سطوح پلاسمایی ملاتونین در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت مقایسه پیش آزمون سه گروه از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و برای مقایسه پس آزمون دو گروه مسن تمرین و مسن کنترل از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که سالمندی منجر به کاهش معنی دار سطوح پلاسمایی ملاتونین می شود (05/0>p). بین افزایش سن و سطوح ملاتونین نیز رابطه معکوس و معنی داری یافت شد (824/0-=r و 001/0=p). همچنین هشت هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معنی دار سطوح ملاتونین در مردان گروه مسن تمرین شد (05/0>p).
نتیجهگیری: فعالیت های ورزشی بویژه از نوع تناوبی با افزایش سطوح ملاتونین در سالمندی، می توانند تغییرات ناشی از کاهش ترشح ملاتونین در سالمندی و تغییرات وابسته به آن بر سیستم های بدن را کاهش دهند یا روند آن را کند کنند.
تمرین تناوبی
ملاتونین
سالمندی
2021
10
30
78
87
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_3404_b4f4e1cbd841bb27d6cc030f39482c78.pdf