ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثر عصارۀ آبی و اتانولی بابونۀ شیرازی ((Matricaria chamomile بر فعالیت حیاتی ماکروفاژها و لنفوسیتهای موش BALB/c
مقدمه و هدف: بابونۀ شیرازی (chamomile Matricaria) سالهاست که برای درمان زخمها، التهابات گوارشی، فارنژیت، دردهای روماتوئید و نازایی مورد توجه است؛ اما تاکنون مطالعهای جهت بررسی اثر عصارۀ آن، بر روی فعالیت حیاتی سلولهای ایمنی، در شرایط in vivo انجام نگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصارههای آبی و اتانولی chamomile M. بر فعالیت حیاتی ماکروفاژها و لنفوسیتهای موش BALB/c بود.
مواد و روشها: مطالعه بر روی 110 سر موش صورت گرفت. چهار گروه پنجتایی از موشها بهطور صفاقی، با دوزهای mg/kg 100-25 و پنج گروه بهطور خوراکی، با دوزهای mg/kg 1000-100 عصارههای اتانولی، بهمدت پانزده روز تیمار شدند. گروههای تیماری مشابهی برای بررسی اثر عصارههای آبی مورد استفاده قرار گرفتند. به گروه کنترل، سالین تجویز شد. روز شانزدهم، موشها کشته و ماکروفاژهای صفاق و لنفوسیتهای طحال آنها جدا شدند.
نتایج: فعالیت حیاتی ماکروفاژها در دوز mg/kg 75 و 100 عصارۀ اتانولی تزریقی و mg/kg 750 و 500 و 1000 عصارۀ اتانولی خوراکی کاهش و به ترتیب، در دوزهای mg/kg 50 و 1000 عصارۀ آبی تزریقی و خوراکی افزایش یافت. فعالیت حیاتی لنفوسیتها در دوزهای mg.kg 100 و 750 عصارۀ اتانولی خوراکی کاهش و دوزهای 500 و100 و mg/kg 1000 آبی خوراکی افزایش یافت.
نتیجهگیری: عصارههای اتانولی chamomile M. در شرایط in vivo برخلاف عصارههای آبی بهطور مؤثری، باعث کاهش فعالیت حیاتی ماکروفاژ و لنفوسیت شدند که این اثر کاهشی عصارههای اتانولی گیاه میتواند به دلیل اثر ضدالتهابی آنها باشد؛ اما عصارههای آبی سیستم ایمنی را تقویت میکند.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1716_a39f67b867cd3254cabab5d9b69eeb4a.pdf
2016-04-20
1
10
بابونۀ شیرازی
ماکروفاژ
لنفوسیت
فعالیت حیاتی
هلیا
حاتمی
1
دانشجوی کارشناسی ارشد ایمونولوژی، دانشکده پزشکی شاهد، تهران، ایران
AUTHOR
طوبی
غضنفری
tghazanfari@yahoo.com
2
استاد، دکترای ایمنی شناسی، مرکز تحقیقات تنظیم پاسخ های ایمنی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
طیبه
رجبیان
3
دانشیار، دکترای فیزیولوژی گیاهی، مرکز تحقیقات تنظیم پاسخ های ایمنی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
AUTHOR
راضیه
دیلمقانیان
4
کارشناس ارشد آمار زیستی، مرکز تحقیقات تنظیم پاسخ های ایمنی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر کوئرستین و نانوکریستال آن بر اختلالات رفتاری ناشی از تزریق کتامین در مدل حیوانی اسکیزوفرنی
مقدمه و هدف: اسکیزوفرنی بیماری روانی ناتوانکنندۀ مزمن است که یکی از عوامل ایجادکنندۀ آن کمکاری گیرندۀ انمتیلدیآسپارتات است. کوئرستین فلاونوییدی دارای چندین خاصیت فیزیولوژیکی ازقبیل خاصیت آنتیاکسیدانی است که در میوهها و سبزیجات موجود میباشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر حمایت نورونی کوئرستین و نانوکریستال آن بر اختلالات رفتاری ناشی از تزریق کتامین در مدل حیوانی اسکیزوفرنی انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه، 49 سر موش سوری نر به گروه کنترل، شم و بیمار که کتامین با دوز 10 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن بهمدت ده روز دریافت کردند و چهار گروه بیمار دیگر که کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین را در دو دوز 10 و 25 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن بهصورت گاواژ دریافت کردند، تقسیم شدند. نانوکریستال کوئرستین بهروش رسوبگذاری تبخیری نانوسوسپانسیون تهیه شد. تست رفتاری زمینه باز در پنجمین و پانزدهمین روز گاواژ کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین ارزیابی شد.
نتایج: نتایج این مطالعه نشان میدهد که تزریق کتامین بهطور معنیدار باعث اختلالات رفتاری در مقایسه با گروه کنترل میشود و درمان با کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین باعث بهترشدن اختلالات رفتاری میشود.
نتیجهگیری: درمان با کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین میتواند باعث حمایت از نورونهای مغزی در برابر اثرات مضر کتامین شود و درنتیجه باعث کاهش اختلالات رفتاری میشود.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1717_2af51cd6e5c3eb66628186cc93aa7bda.pdf
2016-04-20
11
20
اسکیزوفرنی
کوئرستین
نانوکریستال کوئرستین
اختلالات رفتاری
تست زمینه باز
راضیه
حسینی
1
دانشجوی کارشناس ارشد گروه زیست شناسی، دانشکده علومپایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
AUTHOR
اکبر
حاجی زاده مقدم
a.hajizadeh@umz.ac.ir
2
دانشیار گروه زیست شناسی، دانشکده علومپایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
LEAD_AUTHOR
محبوبه
زارع
3
استادیار گروه علوم پایه، دانشکده گیاهان دارویی ، دانشگاه فناوری تخصصی نوین آمل، ایران
AUTHOR
فرشیه
میرمحمدرضایی
4
استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علومپایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر هفت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر سطوح خونی سروتونین و دوپامین و عوامل آمادگی جسمانی مردان معتاد به متآمفتامین در دورۀ بازتوانی
مقدمه و هدف: متآمفتامین بهعنوان یک مادۀ محرک بسیار اعتیادآور بر میانجیهای عصبی و وضعیت جسمانی تأثیر میگذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر هفت هفته تمرینات ترکیبی (هوازیمقاومتی) بر سطوح خونی سروتونین و دوپامین و عوامل آمادگی جسمانی مردان معتاد به متآمفتامین در دورۀ بازتوانی صورت گرفت.
مواد و روشها: تعداد 17 نفر از مردان معتاد به متآمفتامین بهصورت نمونۀ در دسترس و هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (8 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات ترکیبی به مدت 7 هفته، 3 جلسه در هفته و در هر جلسه تمرین هوازی دویدن به مدت 20 دقیقه با شدت 75-60 درصد حداکثر ضربان قلب و متعاقباً، تمرین مقاومتی به مدت 20 دقیقه با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) را انجام دادند، درحالیکه گروه کنترل در هیچگونه برنامۀ ورزشی شرکت نکردند. متغیرهای مورد اندازهگیری قبل و بعد از برنامههای تمرینی، شامل مقادیر خونی سروتونین و دوپامین، قدرت و استقامت عضلانی، انعطافپذیری و توان هوازی بود.
نتایج: هفت هفته تمرینات ترکیبی (هوازیمقاومتی) باعث افزایش معنیداری در سطوح خونی سروتونین و دوپامین، قدرت و استقامت عضلانی و انعطافپذیری در گروه تجربی نسبت به کنترل شد (05/0P˂ )، درحالیکه توان هوازی تغییر معنیداری نکرد (05/0P>).
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی میتواند سطوح خونی سروتونین، دوپامین و شاخصهای آمادگی مرتبط با تندرستی مردان معتاد به متآمفتامین را بهبود ببخشد و بهعنوان یک درمان غیردارویی در دورۀ بازتوانی کمککننده باشد.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1718_b9a6625e165897e8ee945bbfc298497f.pdf
2016-04-20
21
28
تمرینات ترکیبی
متآمفتامین
سروتونین
دوپامین
آمادگی جسمانی
مردان معتاد
حمید
اراضی
hamidarazi@yahoo.com
1
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
LEAD_AUTHOR
ارسلان
دمیرچی
2
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
AUTHOR
الناز
پولاب
3
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات گیلان، رشت، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی نقش ماتریکس متالوپروتئینازهای 1، 2، 3 و 9 در انفارکتوس قلبی حاد
مقدمه و هدف: شواهد موجود نشان میدهد که تغییرات ماتریکس خارج سلولی (ECM) در پی انفارکتوس قلبی حاد (AMI) ایجاد شده و آنزیمهای ماتریکس متالوپروتئیناز (MMP < /span>) نقش مهمی در ایجاد آترواسکلروزیس، انسداد و انفارکتوس قلبی ایفا میکند. اهمیت مهار تغییرات ECM و آسیبهای بعدی در بیماران مبتلا به ANI نشاندهندۀ نقش احتمالی MMP < /span> در این بیماری است؛ بنابراین در این مطالعه، فعالیت MMP-1، -2 ،-3 و -9 که احتمالاً نقش مهمی در AMI ایفا میکنند، بررسی شد.
مواد و روشها: پلاسما و سلولهای تکهستهای خون محیطی، 24 ساعت پس از آغاز AMI از خون 50 فرد مبتلا به AMI و 50 نفر سالم مشابه آنها استخراج گردید. فرم فعال MMPs با روشهای الایزا، حضور این پروتئینها با روش ایمونوبلاتینگ و ارزیابی زایموگرافی و همچنین بیان mRNA توسط Real- time RCR اندازهگیری گردید.
نتایج: غلظت پلاسمایی پروتئینهای MMPs در بیماران نسبت به کنترل افزایش نشان داد. با روش وسترن بلات و بیان ژن MMPs با روش PCR در دو گروه نتایج مشابهی نشان داد. در روش زایموگرافی نیز وزنهای مولکولی 43، 66، 45 و 83 کیلودالتون نشاندهندۀ بهترتیب MMP-1، MMP-2، MMP-3 و MMP-9 در بیماران و گروه کنترل بود. ژنهای این پروتئینها در افراد مبتلا به AMI، نسبت به گروه کنترل افزایش نشان نداد.
نتیجهگیری: این مطالعه اولین بررسی ژن و پروتئین MMPs و همچنین غلظت MMP < /span> پلاسمایی در افراد مبتلا به AMI و گروه کنترل بود. بهنظرمیرسد که افزایش فعالیت MMP < /span> در مبتلایان به AMI رخ داده و عدم افزایش بیان ژنی، نشاندهندۀ تنظیم پروتئین در سطح پس از رونویسی میباشد.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1719_9bb16e2b55636804bf32bb889f619b37.pdf
2016-04-20
29
38
متالوپروتئیناز
انفارکتوس قلبی حاد
Real- time RCR
اکرم السادات
طباطبائی پناه
1
باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران شرق، تهران، ایران
AUTHOR
رضا
اکبرزاده
2
گروه ژنتیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی شهید بهشتی، تهران، ایران
AUTHOR
زهره
خدایی
3
گروه بیوشیمی ، تغذیه و ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی البرز، البرز، ایران
AUTHOR
سیدمحمدحسین
قادریان
sghaderian@yahoo.co.uk
4
گروه ژنتیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی شهید بهشتی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی IL-10 و IL-17 در زنان مبتلا به سرطان پستان بعد از طی دورۀ شیمیدرمانی
مقدمه و هدف: التهاب در پیشرفت سرطان نقش قابلتوجهی ایفا میکند؛ در مقابل، تحقیقات مختلف نشان دادهاند تمرینات ورزشی از طریق کاهش التهاب و بهبود عوامل ضدالتهابی اثر مثبتی در بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت پایین تا متوسط، بر سطوح سرمی IL-10 و IL-17 در زنان مبتلا به سرطان پستان میباشد.
مواد و روشها: بدین منظور پنجاه بیمار مبتلا به سرطان پستان از شهر کرمان که در مرحلۀ 2 سرطان بودند و دورۀ شیمیدرمانی را به اتمام رسانده بودند و تحت درمان با تاموکسیفن قرار داشتند، انتخاب شدند و بهطور تصادفی به دو گروه تمرین (سی نفر) و کنترل (بیست نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین بهمدت هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت 40 تا 55درصد ضربان قلب هدف اجرا کردند. قبل و پس از اجرای پروتکل تمرین از هر دو گروه نمونۀ خونی گرفته شد و سطوح سرمی پروتئینهای IL-10 و IL-17 با استفاده از کیت الایزا ساخت شرکت Boster سنجیده شد. از آزمون آماری تحلیل کواریانس برای بررسی هرگونه تغییر در متغیرها استفاده شد.
نتایج: یافتهها کاهش معنیدار سطوح سرمی IL-17 (37/2F= 015/0p=) در گروه تمرینکرده در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد؛ بااینوجود تفاوت معناداری در سطوح سرمی IL-10 (62/2F= 113/0p=) بین دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد.
نتیجهگیری: تمرینات ورزشی منظم با شدت متوسط اثرات ضدالتهابی و تعدیلکنندۀ سایتوکاینی دارد و از طریق کاهش سطوح سرمی IL-17 و تعدیل نسبی سطوح IL-10 نقش مهمی در کمک به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1720_88c431af1c22be5e1e6d79a261c784d0.pdf
2016-04-20
39
46
التهاب
تمرین استقامتی
سرطان پستان
اینترلوکین-17
اینترلوکین-10
لیلا
رادمهر
1
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، کرمان، ایران
AUTHOR
بهجت
کلانتری
2
استادیار و فوق تخصص آنکولوژی، گروه آنکولوژی، دانشکده علوم پزشکی کرمان، ایران
AUTHOR
عبدالرضا
کاظمی
rkazemi22@yahoo.com
3
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسۀ اثرات مهارکنندگی دو داروی فیزوستیگمین و پروکائین بر روی فعالیت آنزیم استیل کولین استراز
مقدمه و هدف: آنزیم استیل کولین استرازAchE)) آنزیمی است که هیدرولیز سوبسترای استیل کولین را بر عهده دارد و ازنظر ساختمانی بهصورت واحدهای مونومر، دی و تترامر دیده میشود. هدف، بررسی و مقایسۀ اثر مهاری دو داروی فیزوستیگمین و پروکائین هیدروکلراید در Vitro in بود.
مواد و روشها: در این تحقیق، میزان مهارکنندگی این آنزیم توسط دو داروی فیزوستیگمین و پروکائین هیدروکلراید در Vitro in بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم، طبق روش المن در حضور و عدم حضور غلظتهای مختلف داروها اندازه گرفته شد و درصد مهارکنندگی داروها بهدست آمد.
نتایج: مقادیر Vmax Km آنزیم با سوبسترای استیل تیوکولین، بهترتیب برابر µM/ml/mg63/52 و11/0 میلیمولار بهدست آمد. Ic50 برای داروهای پروکائین فیزوستیگمین بهترتیب برابر 175/0 و 00004/0 میلیمولار تعیین شد که نشاندهندۀ قدرت بالای مهارکنندگی داروی فیزوستیگمین نسبت به پروکائین میباشد. همچنین پارامترهای کینیتیکی آنزیم شامل Km در حضور پروکائین و فیزوستیگمین بهترتیب برابر 62/0 و 22/2 میلیمولار بهدست آمد. Vmax آنزیم نیز در حضور داروها و در عدم حضور داروها یکسان بود.
نتیجهگیری: نتایج، نشاندهندۀ قدرت بالای مهارکنندگی داروی فیزوستیگمین نسبت به پروکائین میباشد. همچنین این دو دارو بهعنوان مهارکنندههای رقابتی آنزیم استیل کولین استراز معرفی میشوند.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1721_1c34b98427056c07beaf02319a5d6545.pdf
2016-04-20
47
52
استیل کولین استراز
مهارکنندگی
فیزوستیگمین
پروکائین
غلامعلی
نادری
naderi@shahed.ac.ir
1
دانشیارگروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد،تهران ،ایران
LEAD_AUTHOR
الیاس
امیرمحسنی
2
دانش آموخته پزشکی،دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس،تهران، ایران
AUTHOR
اشکان
سنایی راد
3
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد،تهران ،ایران
AUTHOR
الهام
زاهدی
4
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد،تهران ،ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثر N – استیل سیستئین و ویتامینهای E و C بر استرس اکسیداتیو القا شده با دیازینون در اریتروسیتهای موش صحرایی
مقدمه و هدف: دیازینون بهعنوان حشرهکشهای ارگانوفسفره برای کنترل حشرات در منازل و کشاورزی استفاده میشود. در این مطالعه، اثر N – استیل سیستئین (NAC) و ویتامینهای E و C در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون در اریتروسیتهای موش صحرایی بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعۀ تجربی، موشهای صحرایی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه دیازینون (mg/kg100)، گروه NAC (mg/kg160)، گروه ویتامین E (mg/kg150)، گروه ویتامین C (mg/kg200)، گروه دیازینون-NAC، گروه دیازینون- E و گروه دیازینون-C که دیازینون را بههمراه آنتیاکسیدانها بهصورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از ۲۴ ساعت، خون جمعآوری و اریتروسیتها تهیه شد. سپس آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و غلظتهای گلوتاتیون (GSH) و مالوندیآلدئید (MDA) توسط روشهای بیوشیمیایی تعیین شدند.
نتایج: دیازینون سبب افزایش فعالیت SOD (001/0p<) و GST (01/0p<) و غلظت MDA (05/0p<) و کاهش فعالیت آنزیمهای CAT (01/0p<) و LDH (01/0p<) و غلظت GSH (01/0p<) در اریتروسیتها میگردد. تجویز آنتیاکسیدانها باعث تغییر فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان و کاهش غلظت MDA و افزایش غلظت GSH اریتروسیتها میشود.
نتیجهگیری: NAC ازطریق افزایش سنتز گلوتاتیون و ویتامینهای E و C ازطریق پاکسازی رادیکالهای آزاد، تا حدی باعث کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون میشوند.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1722_c31ca1f9e4b133257bd84e5aabf31d8f.pdf
2016-04-20
53
62
دیازینون
N– استیل سیستئین
ویتامینهای E و C
استرس اکسیداتیو
اریتروسیتهای موش صحرایی
محمدصالح
عابدینی
1
دانشجوی پزشکی، مرکز تحقیقات دانشجویان، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران، ایران
AUTHOR
مهوش
جعفری
m.jafari145@gmail.com
2
استاد بیوشیمی، مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
سیدمجتبی
میرزاده
3
دانشجوی پزشکی، مرکز تحقیقات دانشجویان، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران، ایران
AUTHOR
فاطمه
سالم
4
کارشناس ارشد بیوشیمی، گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیها...(عج)، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر متفورمین بر یادگیری و حافظۀ فضایی در مدل تجربی بیماری آلزایمر القا شده با بتا آمیلوئید در موش صحرایی
مقدمه و هدف: بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده و تحلیلبرندۀ سلولهای مغز به علت انباشتگی دو پروتئین بتا آمیلوئید و تائو است و فعلاً درمان اساسی هم ندارد. متفورمین یک داروی پایینآورندۀ قند خون میباشد که در درمان و کنترل دیابت قندی نوع 2 کاربرد دارد. براساس اثرات حفاظت عصبی، ضد التهابی، کاهشدهندگی تجمع بتاآمیلوئید و اثرات ضد استرس اکسیداتیو این دارو در بافت عصبی، هدف مطالعۀ کنونی، بررسی اثر درمان با متفورمین بر مدل حیوانی آلزایمر القا شده با بتا آمیلوئید در موش صحرایی بود.
مواد و روشها: در این تحقیق از موشهای صحرایی نر به تعداد 32 سر استفاده شد. حیوانات بهصورت تصادفی به ۴ گروه سالم (شم) کنترل، گروه سالم (شم) دریافتکنندۀ متفورمین، گروه بیمار (ضایعه) کنترل و گروه بیمار (ضایعه) تحت درمان با متفورمین تقسیم شدند. گروههای دوم و چهارم، به مدت یک هفته قبل از جراحی، روزانه تحت درمان متفورمین بهصورت داخل صفاقی قرار گرفتند. در دو گروه ضایعه، بیماری آلزایمر با جراحی استرئوتاکس و تزریق داخل هیپوکمپی بتا آمیلوئید در موش القا شد. در دو گروه شم همین مراحل انجام، ولی نرمال سالین به داخل هیپوکمپ تزریق شد. پس از گذشت سه هفته، برای ارزیابی یادگیری و حافظۀ حیوانات از روشهای رفتار اجتنابی غیرفعال و ماز Y استفاده شد.
نتایج: در آزمون رفتار اجتنابی، گروه ضایعه نسبت به گروه شم دارای میانگین میزان تأخیر اولیه کمتری بودند که این کاهش معنیدار نبود. در گروه ضایعۀ دوم، افزایش غیرمعنیدار میانگین میزان تأخیر اولیه، در مقایسه با گروه ضایعۀ دیگر وجود داشت. در گروه شم نیز که همان میزان متفورمین را دریافت کرده بودند نیز کاهش غیرمعنیدار زمان تأخیر اولیه در مقایسه با گروه شم بهدست آمد. در آزمون اجتنابی غیرفعال که تأخیر در حین عبور را در موشهای صحرایی بررسی میکرد، کاهش معنیدار تأخیر در حین عبور در گروه آلزایمری نسبت به گروه شم، در پایان کار بهخوبی مشاهده گردید (01/0>p < /span>)، هرچند این کاهش بهطور غیرمعنیدار در گروه آلزایمری دوم نیز نسبت به گروه شم وجود داشت. بهعلاوه، تفاوت بین دو گروه آلزایمری ازنظر آماری معنیدار بود (0۵/0>P < /span>).
نتیجهگیری: درمان مزمن متفورمین باعث افزایش حافظه در آزمون اجتنابی غیرفعال شاتل باکس شده؛ ولی اثری بر مدل حافظۀ فضایی در موش صحرایی نر ندارد. احتمال دارد که داروی ضد دیابتی متفورمین در درمان بیماری آلزایمر و انواع دمانس در انسان کاندید مناسبی باشد.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1723_2cc9f6997672469293db54d59e13aca4.pdf
2016-04-20
63
72
بتاآمیلوئید
بیماری آلزایمر
متفورمین
رفتار اجتنابی غیرفعال
حافظۀ فضایی
تاجماه
ممبینی
1
گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران
AUTHOR
مهدی
نصیری
2
دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران
AUTHOR
جمشید
نارنجکار
narenjkar@yahoo.com
3
گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد، تهران
AUTHOR
مهرداد
روغنی
mehjour@yahoo.com
4
مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی - دانشگاه شاهد، تهران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر امواج الکترومغناطیس با فرکانس بسیار پایین بر درد حاد و مزمن در موشهای سوری
مقدمه و هدف: استفاده از میدانهای الکترومغناطیس در فرکانسهای بسیار پایین در افزایش قند، تریگلیسیرید و اعتیاد به مورفین گزارش شده است. ازآنجاییکه درد از مشکلات دائمی و داروهای مسکن موجود معمولاً مفید نیستند و مصرف آنها عوارضی دارند، این پروژه با هدف ارزیابی (ELF-MF) Extremely low frequency magnetic field با استفاده از آزمون فرمالین انجام گردید.
مواد و روشها: مطالعۀ تجربی تصادفی در گروههای کنترل و تست موشهای سوری انجام گردید. 32 موش سوری نر نژادBalb/C با میانگین وزنی 30 گرم در 4 گروه، تقسیم (n=8) شدند. 3 گروه حیوانات یک هفته، روزانه نیمساعت در معرض ELF-MF در شدت 250 میکروتسلا و فرکانسهای 25، 50 و 75 هرتز قرار گرفتند. فرمالین 10درصد در پریتوان حیوانات تزریق گردید. پاسخ ناشی از فرمالین در 60 دقیقه مشاهده شد. 5 دقیقۀ اول (درد حاد) و دقیقۀ 16تا60 (درد مزمن)، برای 5 دقیقۀ اول هر 15 ثانیه همچنین در فاصلۀ زمانی 16 تا 60، هر 5 دقیقه علائم ثبت و مقایسه گردید.
نتایج: در کاهش علائم در فاز حاد هر 3 فرکانس معنیدار، برای فرکانسهای 25و50 هرتز 001/0 p< و در فرکانس 75 هرتز 05 /0 p< بهدست آمد. در فاز مزمن، فرکانسهای 25و50 هرتز سبب کاهش معنیدار علائم شدند (05/0< p < /span>). درهرحال، فرکانس 50 هرتز در کاهش علائم مؤثرترین بود.
نتیجهگیری: ELF-MF در کاهش درد ناشی از آزمون فرمالین مؤثر است و احتمالاً برای تسکین درد، قابل استفاده است.
https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1724_00da69ac0a2f83f691a1cc7ef8bc20d5.pdf
2016-04-20
73
80
ELF-MF
درد حاد
درد مزمن
موش سوری
مهسا
هادی پور
1
دانشیار گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران
AUTHOR
حسین
جعفری
2
مدرس فارماکولوژی و توکسیکولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران
LEAD_AUTHOR