%0 Journal Article %T ارزیابی بهبود عملکرد حرکتی بیماران سکته مغزی درنتیجه کاردرمانی با استفاده از مدل هاردل برای داده‌های طولی %J دانشور پزشکی %I دانشگاه شاهد %Z 2716-9723 %A اکبرزاده باغبان, علیرضا %A احمدی گورجی, سمیه %A کاوسی, امیر %A میرزاخانی, نوید %A پورحسینقلی, اسماء %D 2020 %\ 09/26/2020 %V 22 %N 4 %P 45-52 %! ارزیابی بهبود عملکرد حرکتی بیماران سکته مغزی درنتیجه کاردرمانی با استفاده از مدل هاردل برای داده‌های طولی %K سکته مغزی %K کاردرمانی %K مدل هاردل %K صفر انباشته %K مطالعه طولی %R %X مقدمه و هدف: سکته مغزی، شایع‌ترین بیماری‌ در افراد بزرگسال است. زمین‌خوردن، رایج‌ترین اختلال تعادلی و حرکتی است که کیفیت زندگی بیماران سکته مغزی را تحت تأثیر قرارمی‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر بهبود وضعیت حرکتی بیماران سکته مغزی تحت درمان با روش کاردرمانی و پیش‌بینی وضعیت تعادل بیماران با استفاده از مدل رگرسیون هاردل انجام‌شد. مواد و روش‌ها: طی مطالعه‌ای طولی به‌مدت نه ماه با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس، برای تعداد 30 بیمار دچار سکته مغزی، نمره‌ شاخص‌ تعادل هر دو هفته به‌صورت داده‌ شمارشی ثبت‌شد. به دلیل وجود صفر(0) فراوان در متغیر وابسته شمارشی که به نتایج نادرست منجرمی‌شود، مدل هاردل با استفاده از نرم‌افزار sas9.2 به داده‌ها برازش‌داده‌شد. نتایج: فراوانی زمین‌خوردن در زنان، بیشتر از مردان است. بهبود نسبی عملکرد حرکتی با دست‌کم، پنجاه جلسه درمان مشاهده‌شد. مؤلفه‌های مدت زمان بروز سکته و طول مدت پیگیری بیمار، ارتباطی معنادار با بهبود عملکرد حرکتی بیماران سکته مغزی داشتند (05/0p < ). شانس بهبود عملکرد در بیماران فاز مزمن 10 درصد کمتر از شانس بیماران فاز حاد است. نتیجه‌گیری: با شناسایی شاخص‌های دخیل در ارتقای عملکرد حرکتی و انجام مداخلاتی همراه با کاردرمانی به‌منظورجلوگیری از زمین‌خوردن در بیماران سکته مغزی به‌ویژه در زنان با وضعیت سکته مزمن که در ریسکی بالاتر از زمین‌خوردن قرارداشتند، می‌توان برای بازگردانی سریع‌تر این دسته از بیماران به اجتماع اقدام‌کرد. %U https://daneshvarmed.shahed.ac.ir/article_1641_d49b4bf4e4adccc7828585a8071c28da.pdf